شایعه؛ نام آیفون‌های سال 2019 مشخص شد

شایعه؛ نام آیفون‌های سال 2019 مشخص شد

هرچه به میانه‌های ماه سپتامبر و معرفی آیفون‌های جدید نزدیک‌تر می‌شویم، اطلاعات بیشتری از این گوشی‌ها لو می‌رود. حالا به تازگی در جدیدترین شایعات، نام این آیفون‌ها لو رفته که احتمالا آیفون 11، آیفون 11 پرو و آیفون 11 پرو مکس نام خواهند گرفت.

پیش از این از منابع خبری دیگر هم شنیده بودیم که قرار است اپل از پسوند پرو برای آیفون‌های بعدی استفاده کند. امروز هم یک شرکت سازنده قاب‌های محافظ به نام ESR نیز این موضوع را تایید کرده است که سه آیفون بعدی، آیفون 11، آیفون 11 پرو و آیفون 11 پرو مکس نام دارند.

 تصویر زیر که به نوعی اسناد ESR به حساب می‌آید، اولین بار توسط وب‌سایت iPhonesoft.fr پیدا شد. در تصویر زیر شاهد محصولات جدید ESR برای آیفون‌های امسال هستیم که شامل قاب‌های چرمی و محافظ نمایشگر می‌شود.

 نام آیفونی که این‌ها برای آن ساخته شده نیز آیفون 11 ثبت شده است. به نقل از این لیست، آیفون 11 همان محصولی است که قرار است جایگزین آیفون XR شود.

 این گوشی قرار است همچنان همان نمایشگر 6.1 اینچی LCD را به همراه داشته باشد و در بخش پشتی آن، شاهد دو دوربین خواهیم بود.

 آیفون 11 پرو نام محصولی است که جایگزین آیفون XS می‌شود. انتظار داریم در بخش پشتی این گوشی نیز باکسی مربعی شکل برای ماژول دوربین‌ها قرار گرفته باشد و شاهد سه دوربین در این بخش باشیم.

 همچنین در نهایت آیفون 11 پرو مکس هم جایگزین آیفون XS مکس خواهد شد که همان نمایشگر 6.5 اینچی OLED را دارد و این گوشی هم دارای سه دوربین در بخش پشتی خواهد بود.

مردم هزاران سال پیش چه شکلی بودند؟

مردم هزاران سال پیش چه شکلی بودند؟

892457

12 مرداد 1398 - 15:51

5777 بازدید

برترین‌ها: مهارت برخی هنرمندان پزشکی قانونی واقعا شگفت‌انگیز است. آن‌ها متخصصانی هستند که چهره‌ افراد مُرده را بازسازی می‌کنند. اما این بار می‌خواهیم درباره هنرمندی حرف بزنیم که مثل دیگران برای بازسازی چهره به کامپیوتر متوسل نشده، بلکه از دستانش استفاده می‌کند.

«اسکار نیلسون» باستان‌شناس و مجسمه‌ساز سوئدی متخصص بازسازی چهره انسان است. او حدود 200 ساعت صرف بازسازی هر چهره می‌کند. البته نیلسون از چاپ سه‌بعدی جمجمه سوژه‌‎هایش استفاده می‌کند تا اسکلت‌های اصلی حفظ شوند، اما بقیه اجزای چهره را با دستانش خلق می‌کند.

نیلسون در سال 1996 شرکتی افتتاح کرد که با موزه‌های سراسر جهان همکاری می‌کند و به آن‌ها کمک می‌کند چهره کسانی را بازسازی کنند که قبرهایشان در حفاری‌های باستان‌شناسی کشف شده است.


ملکه هوارمی (Huarmey)


در ساحل 2012 طی حفاری‌های یک تیم باستان‌شناسی لهستانی در شمال غربی پرو، یک مقبره کشف شد. این مقبره کشف بزرگی برای دانشمندان بود، چون غارت نشده بود. در مقبره بقایای 58 زن اشراف‌زاده با سنین مختلف کشف شد که با تجملات زیادی دفن شده بودند.

زنی به نام ملکه هوارمی باشکوه‌تر از بقیه دفن شده بود. او را با جواهرات و اشیای قیمتی زیادی دفن کرده بودند؛ از جمله گوشواره طلا، یک جام نقره یک تبر مسی و پارچه‌های گران‌قیمت. در آن زمان، پارچه‌ باارزش‌تر از طلا و نقره بودچون زحمت زیادی برای بافتن هر کدام لازم بود که گاهی دو تا سه نسل طول می‌کشید.

بعد از بررسی دقیق مشخص شد که ملکه هوارمی بیشتر عمرش را نشسته بوده، اما از بالاتنه خود زیاد کار می‌کشیده و احتمالا بافندگی می‌کرده است. همچنین به خاطر مهارتش احترام زیادی داشته چون مقبره‌اش پر از ابزار بافتنی طلا بوده است.

---

زن جوانی که حدود 5500 سال پیش در عصرحجر زندگی می‌کرده است

 


این دختر در 20سالگی درگذشته است. او همراه با یک نوزاد روی قفسه سینه‌اش دفن شده است. احتمالا مرگ او در اثر زایمان بوده است. دی‌ان‌ای او به خویی حفظ نشده اما با توجه به سایر قبر‌های کشف شده در آن دوره می‌توان گفت که این زن سفیدپوست نبوده است. رنگ پوست او شبیه مردم امروزی شمال آفریقا بوده است.

---

استرید سیگفاستسدوتر (Estrid Sigfastsdotter)

 


استرید زن ثروتمند و بانفوذی بوده که در قرن یازدهم میلادی در نزدیکی استکهلم زندگی می‌کرده است. مجموعه‌ای از کتیبه‌ها که در محل دفن او کشف شده، درباره زندگی و خانواده او می‌گوید. او نسبت به زمان خودش عمر طولانی داشته است؛ حدود 80 سال. این برخلاف این باور است که در عصر وایکینگ‌ها، امید به زندگی 35 سال بوده است.

 

---

آدلاسیوس الباکوس (Adelasius Elbachus)

 


محققان این مرد جوان و جذابی سوئیسی که در قرن هشتم میلادی زندگی می‌کرده را آدلاسیوس الباخوس می‌نامند. اسکلت او سوءتغذیه و عفونت‌های مزمن را نشان می‌دهد. اما دندان‌های سالم و زیبایی داشته که در آن زمان نادر بوده است.

---

وایکینگ

 


این مرد که یک وایکینگ سوئدی بوده در آغاز قرن یازدهم می‌زیسته است. این مرد موی قرمز، چشمان آبی و صورت بوری داشته و در 45 سالگی درگذشته است.

---

نوسنگی اولیه

 


این چهره با استفاده از شواهد برگرفته از آنالیز اسکلتی ساخته شده است. این صورت یک مرد 25 تا 40 ساله است که حدود 5500 سال پیش به دنیا آمده است.

---

زن نئاندرتال

 


این زن حدود 45-50هزار سال پیش می‌زیسته است. بقایای او در حفاری‌های سال 1848 در جبل‌الطارق کشف شد. جالب است بدانید که تصویر نئاندرتال‌ها طی سال‌ها تغییرات زیادی کرده است.

---

مردی که در دوره ساکسون در بریتانیا زندگی می‌کرد

 

او در زمان مرگش 45 ساله بوده است. استخوان هایش نشان می‌دهد که مردی بسیار قوی بوده است. این مرد به دلیل آبسه‌های مداوم بسیاری از دندان‌هایش و همچنین بخشی از فک بالایش را از دست داده است. همچنین آثار جراحت ناشی از اعمال خشونت‌آمیز داشت. شاید سرباز بوده است.

---

چهره نوجوانی که 9000 سال پیش زندگی می‌کرده است

 


7000 سال قبل از میلاد مسیح (ع)، آوگی یک دختر 18ساله بوده است. او جایی در یونان امروزی زندگی می‌کرده است.

---

مردی که در عصر آهن در بریتانیا زندگی می‌کرد

 


استخوان‌های او نشان می‌دهد که 2400 سال پیش می‌زیسته است. این مرد قوی و سالم بوده، اما مثل بیشتر مردم آن زمان عمر کوتاهی داشته و بین 24 تا 31 سالگی درگذشته است. این فرد ویژگی‌های خوب و ساختار دندانی منحصر به فردی داشته است.

---

برجر جارل (Birger Jarl)

 


حاکم سوئد از سال 1248 تا زمان مرگش در سال 1266

---

مرد قرون وسطایی از سوئد

 


سرانجام بازسازی مرد قرون وسطایی سوئدی به پایان رسید. نتایج نشان می‌دهد که او جایی بین سال‌های 1470 تا 1630 می‌زیسته است. تجزیه و تحلیل اسکلت نشان می‌دهد که استخوان‌های شانه او نقصی داشته که با استفاده زیاد از تیروکمان ارتباط دارد. پس شاید بتوانیم محدوده زمانی او را به سال‌های 1470 تا 1540 محدود کنیم، چون استفاده از کمان تا اواسط قرن شانزدهم تقریبا منسوخ شد.

---

زنی از تبار بریتانیایی رومی

 


بقایای او نشان می‌دهد که زندگی سختی داشته و فعالیت جسمی شدیدی داشته است. او حدود 25 تا 35 سالگی درگذشت. حین حفاری میخ‌هایی در نزدیکی او کشف شد که ممکن است نماد خرافات باشد. شاید فکر می‌کردند با این کار ارواح آن‌ها را آزار نمی‌دهند. شاید هم فقط برای بستن تابوت بوده است.

---

مردی که حدود 3700 سال پیش در عصر برنز می‌زیسته است

 

اسکلت این مرد شواهدی از سوءتغذیه و کم‌خونی فقر آهن را نشان می‌دهد. او بین 25 تا 35 سالگی درگذشته است.

منبع: boredpanda

کلمات کلیدی :

لوازم خانگی برتینو ، یخچال برتینو ،اجاق برتینو ، لباسشویی برتینو، ظرفشویی برتینو

گفت‌وگو با بیوک جدیری، پرافتخارترین اتومبیل‌ران ایرانی

گفت‌وگو با بیوک جدیری، پرافتخارترین اتومبیل‌ران ایرانی

879930

17 تیر 1398 - 14:01

3454 بازدید

روزنامه همشهری - بهنام سلطانی: در مسابقات مختلف اتومبیل‌رانی، از سرعت و اسلالوم گرفته تا رالی و کلاسیک همیشه پای یک بی‌ام‌و سفید‌رنگ در میان است و همه به حضورش در پیست آزادی عادت کرده‌اند؛ بی‌ام‌و قدیمی‌ای که تاکنون حضور در بیش از 300 مسابقه را تجربه کرده، اما همچون الماسی در میان همه ماشین‌های جدید می‌درخشد و برای صاحبش خوش‌رکاب‌ترین ماشین دنیاست. بیوک جدیری که این روز‌ها با لقب «بیوک شوماخر» شناخته می‌شود و در فضای مجازی طرفداران زیادی پیدا کرده با 82 سال سن صاحب این ماشین است و با همین بی‌ام‌و دودر بیش از 100 کاپ گرفته است؛ مرد خنده‌رو و بذله‌گویی که می‌گوید تا‌کنون 153 کاپ گرفته و از این حیث گوی سبقت را از میکائیل شوماخر افسانه‌ای هم ربوده است.



شروع رانندگی از شش‌سالگی

فضای داخل خانه به‌گونه‌ای تزئین شده که به محض ورود می‌توان دریافت که اینجا خانه یک قهرمان با عناوین ریز و درشت است. تعداد کاپ‌ها به حدی زیاد است که هر چهارگوشه خانه را اشغال کرده‌اند. مهارت در رانندگی در خانواده جدیری ریشه موروثی دارد و او معتقد است که این تخصص را از پدر به ارث برده است؛ «پدرم راننده خیلی خوبی بود، اما وقتی 6 سال داشتم پشت فرمان ماشین برادرم -اسد جدیری- که قهرمان اتومبیل‌رانی کشور بود می‌نشستم و با اینکه به زحمت پایم به ترمز و کلاچ می‌رسید اشتیاق زیادی برای یادگیری داشتم. هر دو پسر من هم از قهرمانان اتومبیل‌رانی هستند و حتی نوه‌ام علاقه زیادی به ماشین و پیست و مسابقه دارد.»

بیوک جدیری پای ثابت همه مسابقاتی است که معمولا در پیست آزادی برگزار می‌شود و با بی‌ام‌و 2002 سفید‌رنگی که پرچم ایران روی سقف آن نقش بسته شناخته می‌شود. نیمی از عناوینش را با همین به قول خودش لکنته به ویترین افتخاراتش اضافه کرده است؛ «این کاپ‌ها آسان به‌دست نیامده‌اند و برای هرکدام از آن‌ها هزینه کرده‌ام. می‌توانم بگویم برای هر کاپ حدود 10 میلیون تومان هزینه کرده‌ام چراکه ماشین برای هر مسابقه باید آماده شود. نکته جالب اینکه در طول همه سال‌ها تصادف نکرده‌ام.»



نامه‌ای به شوماخر

جدیری به واسطه حضور بی‌وقفه در مسابقات اتومبیل‌رانی و کسب کاپ‌های پرتعداد به شوماخر ایران معروف شده و بین علاقه‌مندان اتومبیل‌رانی با لقب بیوک شوماخر شناخته می‌شود؛ «هیچ وقت دنبال بازی با القاب نبوده‌ام و برای خودم لقب نساخته‌ام. ماجرای لقب بیوک شوماخر هم به 15 سال قبل برمی‌گردد که برای مصاحبه با یکی از مجلات خودرو به دفتر کارشان رفته بودم. وقتی مصاحبه چاپ شد دیدم نوشته‌اند بیوک جدیری، شوماخر ایران. وقتی دلیلش را جویا شدم گفتند تو از شوماخر هم بیشتر کاپ گرفته ای. البته درست می‌گویند، چون شوماخر حدود 80 بار کاپ گرفته، اما من 153 کاپ گرفته‌ام.»

پرافتخارترین اتومبیلران ایرانی یک‌بار هم برای میشل شوماخر نامه نوشته؛ «وقتی شنیدم شوماخر هنگام اسکی زمین خورده و به کُما رفته، با دوستان دور هم جمع شدیم و برایش نامه نوشتم. در آن نامه برایش نوشتم شوماخر واقعی تویی و من ادایت را درمی‌آورم و در پایان نامه آرزو کردم هرچه زودتر سلامتی‌اش را به‌دست بیاورد و به پیست برگردد.»

معجزه خنده

مواجهه با جوان‌هایی که بزرگراه‌ها را با پیست اتومبیل‌رانی اشتباه می‌گیرند و سودای سبقت گرفتن از پرافتخارترین اتومبیلران ایرانی را دارند یکی از چالش‌های او هنگام رانندگی در خیابان‌های تهران است؛ «خیلی از جوان‌ها نمی‌دانند که کمک فنر و دیفرانسیل ماشین مسابقه با ماشین معمولی به کلی متفاوت است. من خودم را راننده قابلی نمی‌دانم و اگر با 120 کیلومتر در ساعت پیچ‌ها را پشت سر می‌گذارم قدرت ماشین مسابقه است، اما عده‌ای از جوان‌ها در خیابان‌ها ادای مرا درمی‌آورند و کار دست خودشان می‌دهند.»

بیوک جدیری بخشی از مغازه بستنی فروشی‌اش را به آموزش جوان‌های علاقه‌مند به اتومبیل‌رانی اختصاص داده و همین کلاس‌های آموزشی به پاتوق اهالی اتومبیل‌رانی بدل شده است. او می‌گوید درِ مغازه‌اش روی همه جوان‌هایی که می‌خواهند الفبای رشته‌های مختلف اتومبیل‌رانی را یاد بگیرند باز است و داشتن لبخند برای حضور در این کلاس‌ها کافی است. کلاس‌های آموزشی که در مغازه بستنی‌فروشی بیوک جدیری برپا می‌شود صرفا جایی برای یادگیری فوت و فن اتومبیل‌رانی نیست و او از خواص خنده هم برای شاگردانش می‌گوید؛ «همه کسانی که مرا می‌شناسند می‌دانند که زندگی‌ام با خنده عجین است. تا امروز بیمار نشده‌ام. این معجزه خنده است.»

دریافت کاپ در 82 سالگی



بیوک جدیری در 82 سالگی هم پای ثابت همه مسابقات اتومبیل‌رانی است و شاید به همین دلیل بار‌ها در برنامه‌های مختلف تلویزیونی حضور داشته تا به‌عنوان کسی که در سالخوردگی شور زندگی دارد به نسل جوان معرفی شود. او که دستی هم در کار‌های خیر دارد، مدتی قبل در یک برنامه تلویزیونی، ماشینی که با آن به اوج شهرت رسیده بود را به نفع سیل‌زدگان به حراج گذاشت؛ «وقتی به تلویزیون رفتم تصمیم گرفتم از این فرصت برای کمک به قربانیان سیل استفاده کنم و به همین دلیل ماشینی که با آن بیش از 100 کاپ کسب کردم را حراج گذاشتم، اما قهرمانان اتومبیل‌رانی و عده زیادی از مردم که با بی‌ام‌و 2002 من خاطره دارند مانع این کار شدند و همگی تصمیم گرفتیم به جای فروش ماشین، کمک جمع کنیم. در همین مدت و با کمک قهرمانان اتومبیل‌رانی حدود 20 میلیون تومان کمک جمع شده و در نخستین فرصت آن را به مناطق سیل زده ارسال می‌کنیم. آخرین بار هم در مسابقات رالی کلاسیک که اسفند سال گذشته برگزار شد شرکت کردم و به‌عنوان نفر سوم کاپ گرفتم. یک اشتباه کوچک باعث شد در این مسابقه قهرمان نشوم.»

مرد بدون ترمز

او برای ماندن در کورس رقابت با راننده‌هایی که سن و سال نوه‌هایش را دارند از سبک زندگی خاصی پیروی می‌کند؛ «برنامه غذایی و تایم استراحت من حساب و کتاب دارد؛ مثلا قبل از خوردن هر غذایی به کتابی رجوع می‌کنم که میزان کالری غذا‌ها را نوشته است. شب‌ها شام نمی‌خورم و به خوردن یک پیاله سوپ که همسرم با پای مرغ می‌پزد اکتفا می‌کنم. در 82 سالگی با خستگی بیگانه‌ام و تا وقتی جان در بدن دارم مسابقه می‌دهم و کاپ می‌گیرم. در مسابقات رالی حتی استراحت بین راه ندارم و مسیر را به‌طور کامل و بی‌وقفه طی می‌کنم. نقشه‌خوانی که مرا در مسابقات همراهی می‌کند 13 ساله است و دیدن ما در کنار هم خیلی‌ها را شگفت‌زده می‌کند، اما وقتی پای مسابقه در میان باشد راننده‌های جوان رعایت سن و سال مرا نمی‌کنند.»



مورد عجیب بیوک جدیری این است که 20 سال پای ثابت همه مسابقات اتومبیل‌رانی بوده و بار‌ها در مسابقات رالی و سرعت حضور داشته، اما تاکنون تصادف نکرده و از مصدومیت‌های گاه و بی‌گاهی که گریبان اتومبیلران جماعت را می‌گیرد در امان مانده است. راز موفقیت پرافتخارترین راننده ایرانی در جزئیات به ظاهر ساده نهفته است؛ «شاید برایتان جالب باشد که اعتقادی به ترمز ندارم و معتقدم راننده با تنظیم فاصله و کنترل سرعت نیازی به ترمز گرفتن ندارد. بار‌ها در مسابقات رالی شرکت کرده‌ام و هرگز به‌خاطر نزدیک‌بودن فاصله با رقبا ترمز نگرفته‌ام. علت بسیاری از تصادف‌های سریالی و تصادف‌های منجر به فوت در اثر عدم‌رعایت فاصله است و اگر به ازای سرعت 10 کیلومتر در ساعت 10 متر از ماشین جلویی فاصله بگیریم هرگز دچار سانحه نمی‌شویم.»